RENGİNİ KAYBEDENLERE

 

Boşver arada beni düşün. 

Arada aklına geleyim.

Ne olur ne olmaz.
Belki bir tenha da
Veya şehrin meydanında, 
Olmadık bir zamanda, 
Durup dururken, 
Nedensizce özlerim seni.
Özlediğimde gerilirim hep
Belki intihar düşüncesine kapılırım,
Ya da tak ederse artık canıma
Oturur bir kafede demi çok olan bir sürü çay içerim. 
Şekerde atmam üstelik.
Bilirsin şekersiz çay içmeyi tercih etmem asla.
Asla kalabalığa gelemem,
Sessiz ve sakin olmasını isterim yaşamın.
Herkes ölmeli o zamanlar. 
Ya da bütün ölülerin yanında olmalıyım. 
Yani ben böyle zamanlarda içimin rengini kaybederim. 
Bilmelisin griyi pek sevmem. 
Bir insan sarı olmalı,
Kırmızı olmalı,
Yeşil olmalı 
Mavi veya mor olmalı.
Ya da hepsini taşımalı içinde.
Oysa ben; tüm gök yüzünü kaybettim. 
Şimdi sağır sultan duysa sesimi inanmaz bana.
İnanmam kendime. 
Ama yine de arada beni düşün.
Ansızın aklına gelirsem eğer,
Sebepsiz, 
Birden bire, 
Sadece bir tebessüm et, 
Bir ah çek yeter.
Nasıl olsa yine de yaşamaya devam edeceğiz.
Veya ölüp sonsuzlaşacağız.

 

Özgür Yürek